Pucon (Chili)

Zondag 17/1/2010 – Dinsdag 19/1/2010

Als we de grens met Argentinië/Chili bereiken, zijn we benieuwd hoelang we hier voor moeten uittrekken en hoe het allemaal gaat. We hebben al vernomen dat we langs meerdere kantoortjes moeten om stempels te halen, net zoals in Afrika. 2 loketten in Argentinië; 1 voor ons en 1 voor de auto en 3 in Chili. Vooral in Chili moeten we diverse formuliertjes invullen die niet geheel duidelijk zijn en alle bagage mag hier weer eens door de scanner. Toch mooi een pak kaas binnengesmokkeld (kaas en vleesproducten importeren is verboden). Binnen een uurtje zijn we er doorheen en gaan we verder naar Pucon. Dit valt zeker niet tegen.

Pucon ligt aan de voet van de vulkaan Villarica. Het is een gezellig stadje met vele kleine winkeltjes die allemaal tot een uur of 10 open blijven. In Pucon zullen we meerdere dagen verblijven, zodat we ook wat activiteiten kunnen gaan doen.
Al bij de 1ste automaat lukt het dit keer om geld te pinnen met de pas van Frans. We doen nog een paar boodschappen en gaan dan opzoek naar ons onderkomen Landhaus San Sebastian. Via GoogleMaps hebben we een routebeschrijving en gaan die volgen, we rijden over een, veel te slecht, grindpad van 18 km langen komen door elkaar geschud aan. Pas dan blijkt er ook een “echte” weg te zijn, via de asfaltweg en dan nog maar 1 km over het grindpad. Google blijkt hier nog niet alles goed in kaart te hebben gebracht, want er staan ook 3 wegen op die helemaal niet bestaan.

We halen de auto leeg en gaan dan even met de eigenaar praten. Deze heeft een heerlijk vers frambozensapje en laat ons weten wat voor activiteiten we allemaal kunnen doen. Mountainbiken wilden we graag doen, maar we hebben al door dat je dan alleen over de grindwegen kunt, waar ook de 4*4 (en wij) rijden. Dus dat wordt het niet. Vlakbij is een groot National Park Heurquehue, hier kun je goed wandelen. Tevens zijn er in de buurt diverse warmwaterbronnen en kun je de vulkaan beklimmen. Omdat het nog redelijk vroeg is (en is zeker tot 21.00 uur licht) lopen we naar een waterval 'Ojos del Caburgua' vlak bij ons onderkomen.

De volgende ochtend gaan we op pad naar hetNP Heurquehue om daar een wandeling te gaan maken; een rondje langs meerdere meren. Om daar te komen dient er eerst flink geklommen te worden. Ondertussen kunnen we wat zij-paadjes in om naar diverse watervallen te kijken. Uiteindelijk zijn er boven en komen we mooie meertjes tegen. Ook het (oer)bos waar we al die tijd doorheen lopen is prachtig, met eeuwenoude bomen, maar vooral de landschappelijke vergezichten zijn wonderschoon. Als het hele rondje gelopen hebben zijn we bijna 7 uur onderweg geweest. We gaan dan even lekker relaxen in een van de thermale bronnen (meerdere bronnen, lekker warm) die hier zijn. Na een paar uurtjes zijn we wel schoon geweekt en gaan nog even naar de stad voor een Chileense maaltijd.

We proberen nog in de schemer naar ons verblijf terug te gaan, maar dan over de asfalt weg. We moeten nog wel de juiste afslag vinden, maar dat lukt.

De volgende dag maken we een excursie naar de top van de vulkaan Villarica. Voor deze sneeuw-tour heb ik(Frans)Monique niet eens over hoeven te halen. We moeten ruim 1000 hoogtemeters door sneeuw en ijs ploeteren, mits de lift het doet, anders krijgen we nog 400 extra hoogtemeters voor de kiezen.
We worden al om 5.15 opgehaald. Het hotel heeft een keurig ontbijt voor ons klaar gezet en tevens 2 lunches inclusief flessen water gemaakt die we mee kunnen nemen. Geweldig geregeld.

We gaan naar het organisatiekantoor en krijgen daar een volledige uitrusting mee, inclusief pickel en stijgijzers. Bij het startpunt aangekomen zijn we een van de eerste groepen, alleen de lift doet het nog niet. Nu maar wachten of de liftmannetjes vandaag willen komen. Na 3 kwartier wachten komen ze en kunnen we omhoog (scheelt weer een flink stuk klimmen). We starten meteen in de sneeuw en moeten zo nog een paar uur doorstieffelen om boven te komen. De sneeuw is tamelijk zacht, waardoor je er met je voeten in weg zakt. Monique heeft daar nogal problemen mee omdat er nog geen spoor is getrokken die dag (en ze nagenoeg voorop loopt). Ze komt te lopen in een 2de groepje en dan gaat het goed. Dat groepje heeft een iets lager tempo en omdat ze dan achteraan loopt, in plaats van vooraan, gaat het volgen ipv het sporen goed. Na een aantal uur zijn we boven en that's it. Veel van de vulkaan zelf is er niet te zien door alle gassen die uit de krater opstijgen. Van onze groep is alleen Frans even met een gids er echt naartoe gelopen. Helaas is ook niet helder zodat de mooie plaatjes uitblijven.

We maken ons gereed voor de terugweg. Sleebroek aan; goed inpakken en gaan met die banaan. Ongeveer letterlijk dan, we gaan al slee-end op onze kont naar beneden. Dit gaat goed en is heel leuk. Soms zijn de instructeurs zo goed om je te slepen (als het vlakker is), en dan ga je lekker snel. Hetgaat ook goed als er een treintje wordt gemaakt. Na vele spoortjes zijn we weer beneden. We keren terug naar het organisatiebureau voor een welverdiend biertje.

In het hotel gaan we even lekker bijkomen van deze dag. We eten hier 's avonds ook, zodat we niet weer naar de stad moeten. Morgen gaan we verder, wat zuidelijker naar Puerto Varas.

Op weg naar Chili

Vrijdag 15/1/2010 – Zondag 17/1/2010

Vrijdag vertrekken we vanuit BA met de taxi naar het andere vliegveld. BA heeft een internationaal (Ezeiza)en een nationaal vliegveld (Jorge Newbery Airport). We zijn er zo en gaan onze spullen afgeven. We zijn benieuwd hoe het met de kg gaat, want nu mag er maar 15 kg per tas mee en 5 kg handbagage. met 30 graden staan we gewoon met onze dikke trui en winterjassen aan aan de balie. De ene tas is ok en de andere is zelfs te licht. Echter de handkoffer is te zwaar, dus we kunnen nog even wat overhevelen naar de tassen. Al met al krijgen we het voor elkaar (handkoffer is nagenoeg leeg). De rugzak wordt niet gewogen, en dat is maar goed ook. Het fototoestel doen we nu niet in de rugzak, maar los, zodat het ook voor het gewicht niet meetelt (truc gelukt). Zodra we het betreffende label hebben, gaat de fototas en de jassen weer in de handkoffer.

Opeens horen we over het vliegveld, in Spaans dialect, onze naam afroepen. Wat is er aan de hand. Als vitaal ogend stel worden we bij de nooduitgang geplaatst. Hebben we daarvoor nu zoveel moeite moeten doen in BA voor de boardingpas! Uiteindelijk (nadatwe wel kunnen boarden, niet kunnen boarden en toch weer wel kunnen boarden)gaan we met de bus naar het vliegtuig. Wachten, wachten en nog meer wachten totdat de zieke en manke ook mee kunnen (niet wij). Maar dan na een uurtje gaan we eindelijk weg. Op naar Bariloche.

In Bariloche aangekomen gaan we bekijken hoe we naar de stad kunnen komen. De bus blijkt er te staan, maar meer mensen dan erin kunnen willen mee. De bus is dus geen optie. Dan maar wachten op een taxi. Deze komt en is nog niet door iemand anders besteld. We kunnen mee.

We worden afgezet bij ons hotel Costas del Nahuelen we hebben een kamer met een prachtig uitzicht over het Nahual Huapi meer.

Het stadje wordt overstelpt met back-packers en chocolade-junks. Marion, we hebben aan je gedacht. Gelukkig hebben ze naast outdoor winkels en survival-shops, ook terrasjes met bier. Op de terugweg naar het hotel zijn we afgaande op de muziek langs het centrale plein gelopen. Daar was een bandje aan het optreden en hebben we lekker staan luisteren.

De volgende ochtend ontbijten en wachten totdat de auto zou komen. Deze laat even op zich wachten !! Eindelijk kunnen we op pad. We gaan eerst een stukje naar Llao Llao, om pas daarna richting San Martin te gaan. Langs de weg stikt het van de accommodaties en er lijkt geen einde aan te komen. Pas bij het National Park stopt dat en neemt de schitterende natuur het over.

We maken wat foto's en gaan dan via Villa La Angostura en de 7-meren route naar San Martin de los Andes.Het eerste deel gaat langs het meer over een geasfalteerde weg. Daarna wordt het een grindpad (ca 80 km) die gaat door mooie bossen en vele grote en kleine meren (als de stofwolken zijn opgetrokken). We rijden rustig door en af en toe stoppen we even. Hoe verder we komen hoe minder het weer wordt. Het is behoorlijk bewolkt en uiteindelijk valt er ook een buitje.

In San Martin aangekomen zoeken we ons onderkomen Las Walkirias, nadat we blijkbaar even spookrijder hebben gespeeld. Zo af en toe zijn er een-richting-straten, alleen dat staat niet aangegeven. Dat moet je blijkbaar gewoon weten. Weer wat geleerd, als anderen niet de richting opgaan die jij wilt, dan moet je het niet doen want misschien is het wel een-richting. We hebben tijdens de gehele vakantie niet kunnen achterhalen hoe dat systeem nu in elkaar zit, soms staat het wel aangegeven maar meestal niet.

San Martin is een kleinere plaats die eenvoudig te belopen is. Bij het meer waaide het heel hard, zodat we daar niet lang gebleven zijn. In het plaatsje was een kunstmarkt waar we langs gelopen zijn. Ook hier was er weer muziek en nu was het djembee (wat leuk!).

's Avond zijn we weer een adresje gaan zoeken om te eten. Thuis had Frans een lijst gemaakt van diverse restaurantjes in de diverse plaatsen. Dus op zoek naar een van die zaken, maar het werd uiteindelijk toch een ander. Ze gaan hier wel heel laat eten, zo rond 21.30 pas. Voor die tijd is het leeg of zelfs dicht. Maar toch weer iets leuks gevonden, waar we nu getrakteerd werden op vioolspel.

De volgende ochtend zijn we richting Chili vertrokken. Het weer is vandaag prachtig, evenals de landschappelijke vergezichten. Middels een mooie route kwamen we bij de vulkaan Lanin.

Daar hebben we korte, maar (kuitenbijtende) steile, wandeling naar het uitzichtpunt gemaakt. Van daar uit was de grens met Chili al te zien.

Buenos Aires

Woensdag 13/1/2010 - Vrijdag 15/1/2010

Op woensdag ging het dan echt beginnen. Alles gepakt en bezakt op weg naar Schiphol. Met de winterse omstandigheden viel het mee en de treinen reden. Het 'zoutkaartje' was nog van toepassing. Op Schiphol aangekomen waren we zo van onze bagage af. We mogen eigenlijk ieder 2 stuks meenemen van in totaal 23 kg. Echter bij de binnenlandse vluchten in Argentinië mag je maar 1 stuk van 15 kg hebben, dus daar hebben we op moeten pakken. (Later blijkt dit tot de nodige problemen te leiden.)

Na wat rond dralen en wat puzzels maken zijn we op tijd naar Parijs vertrokken. Daar aangekomen moesten we door naar een andere vertrekhal om op de vlucht naar BA te wachten. Toch even checken of de bagage automatisch ook mee gaat of dat we die toch zelf zouden moeten meesjouwen. Het we hoeven niets te doen. Op Charles de Gaulle kun je nauwelijks iets eten laat staan shoppen om je tijd door te komen.

Uiteindelijk mogen we het vliegtuig in. Inmiddels hebben we al geleerd dat 1 stuks handbagage door velen anders geïnterpreteerd wordt en dat 2 a 3 meer de boventoon voert. Gevolg de bagagebakken in het vliegtuig zijn overval en veel spullen moet onder de stoelen. Inmiddels was het al middernacht voordat we in de lucht zaten. Dan krijg je nog een warme maaltijd en wordt het tijd om te gaan slapen. In wat blokken lukt Monique dat wel, Frans heeft wat gedoezeld, naar een (slechte) film gekeken en naar muziek geluisterd. Na een lange nacht komt BA in zicht. Nog snel een ontbijtje in het vliegtuig en dan zijn we er. We komen plaatselijke tijd rond 9.00 uur aan. Het is dan al ongeveer 30 graden. De warmte komt je al tegemoet, zeker met onze winterse outfit. Geduld bij de douane en dan de koffers halen. Dan staan we echt op Argentijnse bodem.

We starten onze zoektocht naar Peso's. Uiteindelijk een automaat gevonden, maar deze blijkt de pas niet te willen accepteren. Meerdere mensen hebben moeite met pinnen en in de loop van de dag zal het pinnen nog erger worden. Met de andere pas kunnen we gelukkig wel geld pinnen.

We willen graag met het openbaar vervoer naar de stad om dan naar ons hotel te gaan. We kopen uiteindelijk een kaartje naar het centrale busstation in de stad en schatten dan in dat we het laatste stuk wel kunnen lopen. De bustocht duurt ¾ uur en zien ondertussen al wat highlights van de stad. We hebben inmiddels op het vliegveld een plattegrond van BA gekregen en bekijken hoe we moeten lopen. We hebben 1 tas zonder wieltje en die is toch niet zo handig om te tillen. Met wat stapelen en stappen komen we bij onsHotel Plaza Francia (20' gewandeld)

Nadat we in ons hotel zijn aangekomen willen we eerst de boardingpas voor de volgende dag in orde maken en we willen een excursie voor die avond naar een tangoshow regelen. Het regelen van de boardingpas is een heel gedoe en meerdere medewerkers van het hotel moeten er bij aan te pas komen. Inmiddels, na vele pogingen, hebben we door wat we waar moeten invullen en hoe we moeten ontkomen aan de waarschuwingspagina van dingen die je niet mee mag nemen. Het lijkt wel of wij de eerste zijn die hier hun boordingpas laten regelen. Voor de excursie laten we ons door het hotel adviseren en zij maken de boeking. Tussen 20 en 20.30 zullen we opgehaald worden.

Dan wordt het tijd om even de stad te gaan bekijken. We wandelen eerst richting Playa di Mayo om daarna nog in onze wijk Recoletta te gaan kijken. Ondertussen zien we de nodige dingen van de stad en eten nog een broodje. Het grote plein is afgezet voor verkeer, waarom weten we niet, maar het is wel wat rustiger zo. De dwaze moeders lopen weer hun stille rondje en we krijgen een lintje van ze omdat we een kleine donatie doen.

Op de terugweg gaan we op een terrasje zitten om onze dorst te lessen met een biertje. We hebben onderweg al een fles fris op, maar het is zinderend heet in de stad in de zon. In de schaduw is het wel te doen. We lopen nog door Recoletta, naar de begraafplaats. Uiteraard willen we dan ook maar even naar Eva Perron, maar die kunnen we zo snel niet vinden. Inmiddels gaat de begraafplaats sluiten. Mogelijk gaan we nog wel kijken, omdat het heel dicht bij ons hotel is.

Dan gaan we even rusten en vooral lekker douchen voordat we naar de tangoshow gaan. Het is dinershow met een soort cabaret. We eten lekker en de tangoshow duurt een uurtje. Van de teksten snappen we niets, maar het dansen en de muziek zijn leuk en of het echt de tango is, zullen we niet weten maar voor ons lijkt het er wel op.

We komen er achter dat we echt even goed de wisselkoersen moeten weten, want zo lijkt het niet goed te gaan als we de rekening zien. Dit blijkt de volgende dag, als we de koersen hebben, toch wel redelijk te kloppen.

Dan gaan we moe maar voldaan slapen. De volgende dag vliegen we door naar Bariloche.

Omdat we 's morgens nog tijd hebben voor vertrek lopen we even terug naar Eva Peron. Nu kunnen we erin en zien op de plattegrond waar ze ligt. Snel hebben we het gevonden, tussen alle kleine gangetjes door. Op de terugweg maakt Frans nog een paar foto's van de dikke rubberboom (50 meter in omtrek) en gaan dan alles inpakken.

Voorbereidingen

Over een paar weken gaan we dan op pad. Eigenlijk is het vreemd om iets wat al bijna een jaar geleden is geregeld nu gaat beginnen. Aan de andere kant hebben we nog niet echt door dat we bijna al gaan. De feestdagen komen nog en 2010 moet nog beginnen, maar dan gaat het snel.

Het wordt dus eens tijd om ons echt te gaan voorbereiden. Mogelijk moeten we nog dingen aanschaffen, dingen verzetten/afzeggen of een lijst maken van wat nog te doen.We hebben alleen de vluchten, overnachtingen en auto geregeld. We hebben nu een lange lijst van allerlei dingen die we tijdesn de reis kunnen doen. Ter plekke bekijken we waar we zin in hebben en wat we dan waar moeten regelen. We weten dan wat de mogelijkheden zijn en wat we waar moeten regelen, dat scheelt dan mogelijk tijd.

Veel zal wel op de dag van vertrek nog geregeld moeten worden (zo zijn we). We werken beide door tot en met de dag voor vertrek. Op de dag van vertrek vliegen we pas 's avinds waardoor we overdag nog tijd hebben om dingen te regelen/aan te schaffen. Het liefste pakken we 's morgens onze koffers en zijn we weg, maar nu moeten we dat misschien maar eens wat eerder gaan doen. Vooral ook omdat we niet al te veel mee mogen nemen, max 15 kg pp vanwege de binnenlandse vluchten.

Als voorbereiding zijn we nu aan het testen welke reisblog het beste werkt, en die naar ons zin is, om het thuisfront op de hoogte te houden. Ik heb nu de plaatsen waar we verblijven op de route ingevuld, zodat er al een beeld ontstaat waar we naar toe gaan.

We hebben de reis in 3 delen verdeeld. Ondanks dat we 4,5 week weg zijn is dat te kort om veel te doen of te zien. Omdat we dan op het zuidelijk hlafrond zitten is het daar zomer en hier winter. Qua tijdsverschil is het daar 4 a 5 uur vroeger (afhankelijk van waar je zit).

1. Lake District:dit is een gebied dat verdeeldligt over Argentinie en Chili en ongeveer halvere wege de landen ligt. Dit gebeid kenmerkt zich vooral door meren, bergen, vulkanen en natuurparken. We kunnen hier meerdere activiteiten doen, zoals wandelen, biken, watersporten enz.
2. Het echte Patagonie (zoals wij dat zien): gebied met vooral gebergte, gletsjers en ijswatermeren. Hier gaan we vooral wandelen.
3. Antartica: de reden waarom we deze reis maken. Nu het nog kan (het toerisme op antartica zal nog beperkter gaan worden).